Ben Zifiri Karanlık,- ben ki Dul, – Çaresizim,
Şatosuna el konmuş, ben, Aquitaine prensi
Tek yıldızım da öldü. Şimdi yaldızlı sazım
Taşıyor Melankoli’nin Kara güneşini.
Mezarındaki güzel, sana geçiyor nazım
Ver bana Pausilippe’i, İtalyan denizini
Nerde Gülle Asmanın kucaklaştığı üzüm
Ver bana yüreğimin hoşlandığı çiçeği
Amour muyum, Phoebus mü?..
Lusignan ya da Biron mu?
Öpmüştü Kraliçem, hâlâ kırmızı alnım;
Syrene’in mağarasında tatlı düşlere daldım…
Utkuyla gelip geçtim iki kez Acheron’u
Dile getirdim tek tek çalıp Orphee’nin lirini
Perinin, Ermiş Kızın hazin iniltilerini.
Çeviri : Erdoğan Alkan
