Bu Çağ Şairleri – 7 “BROOKLYN KÖPRÜSÜ’NE: ÖN-ŞİİR” Hart CRANE

Bu Çağ Dergi > Genel > Şiir > Bu Çağ Şairleri – 7 “BROOKLYN KÖPRÜSÜ’NE: ÖN-ŞİİR” Hart CRANE

Bu Çağ Şairleri – 7 “BROOKLYN KÖPRÜSÜ’NE: ÖN-ŞİİR” Hart CRANE - Bu Çağ Dergi

Kaç tan ağarması, üşümüş dalgacıklı tüneğinden

Martının kanatları değecek ve döndürecek onu,

Ak gürültü halkalarına dökerek, kurarak çok yukarda

Özgürlüğü zincirli körfez suları üstünde – 

 

Sonra, kesiksiz bir kıvrılışla, yüzüstü bırakıp gözlerimizi

Dosyalanıp kaldırılacak dolu yaprakları açan

Yelkenler gibi birden görünüverecek:

-Asansörler bizi yaşadığımız günlerden indirinceye dek…

 

Sinemaları düşünüyorum, panoramik göstericileri

Kalabalık çökmüş üstüne çakıp sönen bir görüntünün

Hiç kapatılmamış,ama yeniden abanan üstlerine

Başka gözlere aynı perdede daha önce söylenmiş;

 

Ve sen, liman boyunca, gümüş yürüyüşlü

Güneş adımını almışçasına, gene de bırakmışsın

Bir devinimi yürüyüşünde hiç kullanmadan,- 

Özgürlüğün duruyor seninle alttan alta!

 

Bir yer altı treni lombozundan, hücresinden ya da aralığından

Tımarhanelik biri koşturur korkuluklarına,

Eğilip orada bir anlık, kabararak hırçın gömlek,

Düşer suskun bir kervandan alaylı bir söz.

 

İniş Duvarı, öğle sızar kirişten sokağa,

Göğün asetileninin sökük dişi;

Bir öğleden sonra boyu bulut-uçuşlu maçunalara döner?..

Kabloların soluk alır Kuzey Atlantik dinginliğini

 

Ve Yahudilik cenneti kadar karanlık,

Senin ödülün… Kutsar seni, bağışlar sana

Zamanın yükseltemediği adsızlığı:

Titreşimli erteleme ve gösterdiğin bağışlama.

 

Ey rübap ve sunak, ateşlenen öfkeden,

(Nasıl salt uğraşı senin uyumlu tellerini sıraya dizer!)

Yalvaç’ın andının korkunç eşiği,

Paryanın yakarışı ve çığlığı sevginin – 

 

Yeniden senin hızlı parçalanmamış deyimini

Yalayıp geçen trafik ışıkları tertemiz iç çekişleri yıldızların,

Boncuklar diziyor yoluna – Yoğunlaştırılmış sonsuzluk:

Ve gördük kaldırıldığını gecenin senin kollarında.

 

Payandaların yanında gölgenin altında bekledim;

Yalnız karanlıkta açıktı gölgen.

Kentin kızgın yükleri çakılmıştı hep,

Kar demir bir yılı örtüyordu şimdiden…

 

Ey altındaki ırmak kadar uykusuz,

Denizi kemerleyen, ovaların düşlü çimi,

En aşağılık bir zaman yayılıyor üstümüze, iniyor

Ve bir söylence veriyor Tanrı’ya büklüntüsünden.

 

Çeviren: Güven TURAN

 

 

 

 

Yorum Yap

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Paylaş
Bağlantıyı kopyala