“Madenlere lanet olsun!”[1] Bakara suresinin, hatta belki de bütün bir kitabın gerilimi en yüksek ayetlerinden biri: “Allah’ın boyasından daha güzel boyası olan kimmiş?” Siyaseten yoğun bir itirazın, estetik açıdan bir muhatap arayışının, iddialı bir meydan okuyuşun yankılandığı bir söz bu. Bu müstesna sözü salt bir “güzellik” meselesi olarak yorumlamak mecaz ve hakikat arasındaki ilişkide mecazı baş tacı […]
Biz hâlâ dangalak Montaigne’i okumanın ne ilahi bir şey olduğunu düşünüyoruz bir yandan da Webb teleskopunu uzaya gönderiyoruz. Sersem tilkileriz. Bir arkadaşım, Mark Lilla, cehalet ve mutluluk üzerine bir kitap yazıyordu. Bilmezsen, mutlusun diyen görüşe karşı, bilirsen mutsuzsun ama bu yüzden mutlu olabilirsin diyen iki görüşün çarpıştığını konuşurduk. Montaigne tabii, bu konuda şaheserdir. “Yamyamlar” başlıklı […]
uzun bir nehirdir satranç kıvrak ve uzatarak boynunu nice güneş batışını yerinde görmüş boynunu oysa veba tarihçileri bilmemişlerdir her karenin bir karşıveba girişimi olduğunu göğe bezgin bakanların bir türlü öğrenemediği bir oyundur satranç evet ilk aşk gibi bir şeydir ilk açılış artık dönüş yoktur kuşku bağışlanmasa da tedirginlik doğal sayılabilir ancak yürümenin dışında […]
Kuşlar uçarlar uçarlar İnsanlar vardı sanır Toprak dünyası döner oysa döner de Gagalarının önüne getirir yuvalarını onların Kuyular sularını yükseltir Çöllerden sızıp gelen geyik ağızlarına Her nasip için ayrı ayrı Rahmet şekillenir
I Dil, kendi içinde barındırdığı başka bir gerçeklik yaratır Dil ve dilin açtığı yolla ya da hatta dilin içinde dille birlikte dilin yüzeyine çıkan eser, dil ile gerçeklik yani dilin bizatihi kendisiyle oluşan gerçeklik hatta hakikat, bir şekilde, bir bakıma değil her bakımdan, eserin var olmasıyla aynı anda eşzamanlı olarak var olur. Böyle bakıldığında, dil, […]
Denizlerden Esen bu ince havâ saçlarınla eğlensin. Bilsen Melâl-i hasret ü gurbetle ufk-i şâma bakan Bu gözlerinle, bu hüznünle sen ne dilbersin! Ne sen, Ne ben, Ne de hüsnünde toplanan bu mesâ, Ne de âlâm-i fikre bir mersâ Olan bu mâi deniz, Melâli anlamayan nesle âşinâ değiliz. Sana yalnız bir ince tâze kadın Bana yalnızca […]
hiç yoktan kavga olur – demem derim kimseyi ilgilendirmez’in hakkını vererek ileri geri konuşkanlığım – içiniz ısınsın diyedir * burada kimsenin hazzetmediği o şey durumunu tartışıyoruz tıfıl filozofların bir lafları var duymanız lazım ciddi manada yanıldıysak – mantıklı bir şekilde yanıldık abandone – fena tanı değil toz-yekûn belirtiyiz – ve benzeri * geçiyoruz […]
bilmemek bilmekten iyidir düşünmeden yaşayalım mâra günü ve saatleri ne yapacaksın senelerin bile ehemmiyeti yoktur seni ne tanıdığım günleri hatırlarım ne seneleri yalnız seni hatırlarım ki benim gibi bir insansın tanımamak tanımaktan iyidir seni bir kere tanıdıktan sonra yaşamak acısını da tanıdım bu acıyı beraber tadalım mâra başım omzunda iken […]
Tek bir medeniyet aynı anda bir T.S. Eliot şiiri ve bir Tin Pan Alley şarkısı veya bir Braque tablosu ve bir Saturday Evening Post kapağı gibi iki farklı şey üretir. Bu dördünün tümü de bir kültüre aittir ve görünürde aynı kültürün parçaları ve aynı toplumun ürünleridir. Fakat burada birbirleriyle olan bağlantıları kopuyor gibi görünmektedir. Eliot’ın ve Eddie […]
I. İşte herkes orda, bakarsın geçişlerine. Nasıl can atarsın, aralarına karışmak tanımak için onları. Yüreğindeki çılgın kasırgadır çıldırtan seni. Acının depreştirdiği kalabalık, içine işlemiş susku, ha deyip karar verirsin. İşte, geçiyorlar. Herkes. Çocuklar ve kadınlar. Durmuş oturmuş erkekler bile. Acı apaçık bakışlarında. Ve bir tek kalabalık, tek bir varlık gibi geçer. Ve sen, daralmış yüreğin, […]
Bu Çağ Dergi
Levent Yılmaz
Osman Çakmakçı
