Hemingway, tüm yetişkinliği boyunca günün ilk ışıklarıyla uyanmış, beş buçuk altı gibi yataktan kalkmıştır. Akşamdan kalma olduğunda bile bu alışkanlığından vazgeçmemiştir. Oğlu Gregory, babasının alemlerden hiç etkilenmediğini hatırlar: “Babam daima çivi gibiydi; ses geçirmez bir odada gözünde uyku bandıyla bebekler gibi uyuduğunu sanırdınız.” 1958’de The Paris Rewiew’a verdiği bir röportajda Hemingway sabahın ilk saatlerinin önemini […]