Hiçbir etik prensibi olmayan yaprak düşüyor gene de süzülerek acındırıyor kendine, baştan çıkararak.   Hani bilmesem, kayıtsızlığını inanıcam kafa bulduğunu, oyun oynadığını aklıma yazıcam.   Varınca yere, bitince gizem düşmüş bir yaprağı görüyorum umursamazlığını önünde küçücük bir bebeği kessem zinhar kıpırdamayacağını.      

1. Kadın ve Erkek Kadın ve erkek, iyi geliştirilmiş hikâyelerdi, çok emek harcandı biliyorum, çok da bedel ödendi, ödenmesine ama bitti inanılmayan her hikâye, gibi tam adı konmadan, artık geride kalarak, ardımızda.   Yaşam için gerekli, fakat süslenmezse tat vermeyen bir başka kurgu daha, âdeta aşçı, modacı, dövmeci, sanatlarıyla sayarken yücelticileri, ağda duraksadığım gibi durdu, […]